İçindekiler
Aşura gününün akşamında, Tasua gününün içerisindeyiz. Bu azim günde Hz. Nebiyyi Kibriya (s.a.a)’in ve tertemiz Ehlibeytinin; hasseten Hz. Seyyidi Şüheda İmam Hüseyin (a.s)’ın ve Kerbela şehitlerinin pak ve mutahhar huzurlarına; İmam’ın vefalı ashabının pak ve mutahhar huzuruna 3 Â-li salavat takdim ve hediye ederek, kendilerine olan imanımızı, tasdikimizi ve bağlılığımızı huzurlarına arz ederken; düşmanlarından da beri ve uzak olduğumuzu arz edelim.
اللهم صلى على محمد و آل محمد وعجل فرجهم Allahumme selli ela Muhammed ve Â-li Muhammed ve eccil ferecehum.
Ya Ebelfezl Abbas! Ey Emirelmuminin Ali b. Ebu Talib (a.s)’ın oğlu! Şehadet ederim ki! Sen, Resulullah’ın Halifesine, Allah’ın Hüccetine tam bir teslimiyyet içerisindeydin. Onu tasdik edilmesi gerektiği şekilde tasdik ettin. Ona karşı vefa ehli idin. Ona, vefanın emir olunduğu şekilde vefalı oldun ve sen aynı zamanda nasihat ehli idin. Hayırdan başka hiçbir şeyin peşinde değildin. Allah’ın selamı kıyamı kıyamete kadar sana, babana, kardeşlerine ve Â-li Muhammede olsun. Bu dersimizi Hz. İmam Zeynelabidin (a.s)’ın mübarek dillerinden, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)’ın azameti ve kişiliği hakkında işleyeceğiz. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) ne yaptı ki, Allah katında o makama ulaştı? Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) ne yaptı ki, Allahu Tebareke ve Teala, Ziyareti Aşura duasında Ebelfezlin adını İmam Hüseyin (a.s)’ın adının altına yazdı? Allah, neden Hz. Ebelfezlin etini İmam Hüseyin (a.s)’ın etinin içine koydu? Allahu Tebareke ve Teala, neden Ebelfezlin kabrini İmam Hüseyin (a.s)’ın kabrinin içine koydu?
Bu dersimizde, Kameri Munir-i Ben-i Haşim Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın ne yaparak, ne iş görerek, nasıl bir ruh, amel ve fikir yapısının içinde olduklarını ve Allahu Tebareke ve Teala'nın niçin Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ı bu kadar azim bir makama ulaştırdığını işleyeceğiz. Vaktimizin yettiği ve dilimizin döndüğü kadarı ile bu konuyu işlemeye çalışacağız. Konumuza teberrüken İmam Zeynelabidin (a.s)'dan bir hadis ile giriş yapmak istiyorum.
Hz. İmam Zeynelabidin (a.s) buyurdular: Amcam, Kameri Ben-i Haşim Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın cennette öyle bir makamı vardır ki: "Bütün şehitler cennette ona gıpta edecekler." Evvelinden ahirine kadar (bütün Enbiyaullahtan tutun Evsiyaya kadar) hepsi Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın cennetteki makamına (Allah nezdindeki makamına) gıpta ile bakacaklar. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) bu makama nasıl ulaştılar? Çok sayıda Enbiya ve Evladı Resül varken nasıl oldu da, evvelinden ahirine kadar olan bütün şehitlerin serveri olan, Hz. İmam Hüseyin (a.s)'ın yanında olan kişi, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) olabildi? Genele alacak olursak: Kerbela Şehidleri, Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın gölgesinin altında evvelinden ahirine kadar olan bütün şehitlerin efendileridirler. Bazılarınız bunu kabullenemiyebilirler ama bilin ki bu bizim iddiamız değildir! Bu, hak İmamın hak sözüdür.
Hz. Şahı Şehidan Eba Ebdillah El Huseyn (a.s): "Ey Rabbim! Ben kendi Ehlibeytimden daha temiz, daha mutahhar, daha pâk, sana daha sımsıkı teslim olmuş, daha akıllı, daha zeki, daha üstün ve senin yanında daha seçkin bir makama sahip olan Ehlibeyt tanımıyorum ve varlık aleminin içerisinde kendi ashabım gibi bir ashap daha tanımıyorum ki senin nezdinde benim ashabımdan daha değerli, daha üstün ve daha hayırlı olabilsinler." "Buna bütün Peygamberlerin (hatta Nebiyyi Kibriyanında) ashabı dahildir." Bu sebepten dolayı hadislerde, Kıyamı kıyamete kadar gelecek olan bütün Müminlere/Şiilere/Alevilere/Caferilere şöyle buyruluyor: "Kerbela ne zaman aklınıza gelirse, ne zaman kerbelayı hatırlayacak olursanız şöyle deyin: "YA LEYTENİ KUNTU MEEKUM!" "Keşke biz de sizinle beraber olsaydık."
Çok acayip bir şeydir ki emsali yoktur. Bu makama yalnızca lütuf ve kerem ile ulaşılabilir. Bir kişi, şehid olabilir. Bir kişi, çok yüksek makamlara ulaşabilir. Bir kişi, her türlü cömertliğe sahip olabilir. Bir kişi, her türlü fedakârlığı yapabilir ama hiçbir fedakârlık Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın ashabının fedakârlığı gibi olamaz. Bunun tarifi imkansızdır! Kelimelerde böyle bir kapasite yoktur ki biz kelimelerle, Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın Ehlibeytinin ve ashabının fedakârlığını bir şeye benzeterek bu fedakârlığın azametini size aktarabilelim. Ama dünyadaki en değerli metalar taç ve tahttır. Bu sebepten dolayı kelimeleri en verimli şekilde kullanarak o fedakârlığı tarif etmeye çalışırsak şöyledir: Eğer Eğer fedakarlık bir krallık olacak olsaydı Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın Ehlibeytinin ve ashabının fedakârlıkları, sadakatlikleri ve cömertlikleri, bu saltanatın tacı ve tahtı olurdu.
Emsalsiz Kerbela Vakası aklınıza geldiğinde şöyle söyleyin: "EY HUSEYNİN EHLİBEYTİ! EY HUSEYNİN ASHABI! Keşke bizde sizinle birlikte olabilseydik!"
Bir başka hadiste ise şöyle buyruluyor: "Kişi, sevdiği kişinin yaptığı amellere ortaktır." SEVMEK: Sevmek, "yalnızca kalben muhabbet beslemek" demek değildir. Birisini diliniz ile sevdiğinizi söylemeniz sevdiğiniz anlamına gelmez.
Sevmenin sözcük manası: Kalben muhabbet beslemektir. Sevdiği kişinin adı geldiğinde hoş olmaktır. Sevdiği kişinin adı geldiğinde lezzet almaktır ama bunların tamamı sevmenin zahiri boyutlarıdır. Fıkhî tabir ile bunların tamamı sevmenin sigasidir: Sevginin, kelime olarak ortaya koyulma şeklidir; beyan şeklidir.
Sevmenin gerçek manası: 1-Sevilen kişinin yaptığı işlerin ve amellerin seven kişide tezahür etmesidir. 2- Sevilen kişinin uzak durduğu bütün iş, fikir ve zikirlerin tamamının; seven kişinin kendisinden ve sorumluluğu altında olan bütün mekanlardan ve kişilerden uzak olmasıdır.
Sevmenin asıl manası bizlere bu Hadis-i Şerifte, vazife olarak bildirilen şeye sahip olmaktır. Kişi sevdiği kişinin yaptığı amellere ortaktır! Yani şöyle buyruluyor: Ey o kişiler ki! Huseyn b. Ali (a.s)'ın yanında değillerdi. Hicretin 63. yılında Kerbela'da değillerdi. İmam Hüseyin'in davetine fiziki olarak Lebbeyk diyemediler ama İmam Hüseyin (a.s)'ın mektebine aşık oldular ve o mektep ile yoğruldular. Hüseyin'in aşurasını kendisine mektep ve hedef edindiler. Bu Müminlere/Şiilere/Alevilere/Caferilere şöyle söylemeleri emrediliyor: Ey Hüseyin! Ey Hüseyin'in Ehlibeyti! Ey Hüseyin'in Yarenleri! Siz o gün fiziki olarak meydana çıktığınız zaman; istiğase ettiğiniz zaman; yardım istediğiniz zaman; Hel min nasirin yensuruni dediğiniz zaman; benim bedenim ortada yoktu. Ben size gelemedim; size cevap veremedim. Ya Eba Ebdillah El Huseyn! Ama bunu bilin ki: Benim kalbim, kıyamı kıyamete kadar sizin davetinize cevap veriyor ve verecektir! Benim kulaklarım sizin sözlerinizi duyuyor, ben sizin sözlerinizden başka hiçbir söze kulak kabartmam; onları duymam! Ben, sizden ve sizin ilkelerinizden başka hiçbir şey görmedim ve görmeyeceğim.
Bu, hem bize emredilmiştir (bizim vazifemizdir); hem de sevmenin tarifidir. Aşık olmanın tarifi budur. Bu özelliklere sahip olarak "Ya Leytena Kuntu Me'ekum" diyen kişi: "Hakikaten Kerbela vakasına ortaktır."
İmam Hüseyin (a.s), bütün insanları Allah'a çağırdılar ve bu davet yalnızca o döneme özel değildir; bu davet, bütün dönemlere aittir! İmam Hüseyin (a.s)'ın yapmış olduğu davet, bu dönemde de vardır ve gelecek asırda da olacaktır. Hatta, Hz. Huccet b. Hesen El Esgeri (ervahuna lehul fida)'da zuhur buyuracakları zaman yapacakları davet Hz. İmam Hüseyin (a.s)'ın daveti olacak! Hz. İmamı Zaman (a.f)'un da kendisine müstakil bir daveti yoktur! İmam Mehdi (a.s)'ın daveti de İmam Hüseyin (a.s)'ın davetidir! Bu davetlere Lebbeyk diyebilmemiz için aşık olmamız gerekir. Gözlerimizin hakikaten onları görmesi gerekir. Bunun dışında İmam Hüseyin (a.s)'ın davetine "Lebbeyk" diyebilmek mümkün değildir.
HABİB B. MEZAHİR:
Habib, İmam Hüseyin'in yanında savaşmış olan aksakallı yaşlı aslan, kükremiş aslan, korkusuz yiğittir! Eğer bizler, Habib b. Mezahir'in yerinde olmuş olsaydık Kerbela'ya gitmemek için 10.001 tane mazeretimiz olurdu. Habib b. Mezahir ve bir arkadaşı, İbn-i Ziyad'ın Kufeyi ele geçirerek şehrin bütün çıkışlarını kapatıp, çıkışları yasakladığı bir zamanda 1001 türlü bela ve musibeti satın alarak kendilerini İmam Hüseyin (a.s)'a yetiştirdi. Bu yaşlı kişi (Habib b. Mezahir), Hz. İmam Hüseyin (a.s)'ın rikabında (huzurunda), emri altında, mukaddes vücudunun gölgesi altında savaştı ve nihayetinde yere düştü. Habib b. Mezahir’in, yere düştüğü zaman Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ı çağırıp çağırmaması ayrı bir meseledir ama Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s), Habib b. Mezahir’in kalbinin sesini duyuyordu ve fikrini biliyordu. Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s), Habib b. Mezahir'in başına gitti. İmam Hüseyin (a.s), Habibin başını, mübarek dizlerinin üzerine aldı ve bu esnada Habib b. Mezahirin bedeninde tam 13 tane zehirli ok vardı.
Herhalde bizler, böyle bir durumda olsaydık kanatlanarak uçar ve şöyle derdik: "Ben, İmam Hüseyin (a.s)'ın rikabında can verdim! Ben, Veliyyullah'ın emrine mutii oldum ve her şeyimi feda ettim." Biz olsaydık böyle derdik. Habib b. Mezahir herşeyini feda etti (hakikat böyledir); Habib her şeyinden geçti. Habib b. Mezahirin vücuduna, 13 tane zehirli ok isabet etmişti. Bu 13 zehirli okun her biri, bir kişiyi yok etmeye yetecek kadar güçlü zehire sahipti ama Habib b. Mezahir son enerjisini dahi feda ederek Allah ile muamele ediyor ve zehirli okların etkisini bir ân dahi geciktirebilmek için direniyordu. Habib'in vücuduna 13 tane zehirli ok isabet etmişti ve bu okların her biri bir bedene isabet ettiği zaman onu defeten yere yıkabilecek güce sahipti. Habib b. Mezahir, bunca yaranın sonunda yere düştü ve İmam Hüseyin (a.s), Habib'in yanına geldi Bunu bilin ki! Eğer İmam Hüseyin (a.s) Habib'in yanına geliyorsa bu İmam'ın, Habib'ten razı olduğu manasına gelmektedir.
İmam, Habib'in yanına geliyorsa bunun manası şöyledir: Ey Habib! Ben geldim ve ben senden razıyım! Hüseyin'in senden şikayetçi olduğunu ve senden razı olmadığını düşünme. Habib b. Mezahir, o kanlı gözlerini açtığında Hz Eba Ebdillah El Hüseyin (a.s)'ı görünce şöyle arz etti: "Ya Eba Ebdillah! Yebne Resulallah! Ben, ahdime vefa edebildim mi?" Yani bu ne demektir, biliyor musunuz? Anlamı şöyledir: Hüseyin! Benim senden alacaklı olduğumu düşünme. -Habib b. Mezahir, o kadar yara ve darbe aldı! -Habib b. Mezahir'in çocuklarını, kufede esir ettiler! -Habib'in, ailesinin erzağını kestiler! -Habib'in, ailesi sokağa dahi çıkamıyorlardı! Ama Habib, İmam'a dedi ki: "Hüseyin zannetme ki, Habib senden alacaklıdır. Habib sana borçludur. Sen Habibden razı ol." İmamı sevmek budur! İmama aşık olmak budur! İmamı tasdik etmek budur!
Ya da Zuheyr'i düşünün!
ZUHEYR B. KAYN:
Zuheyr, Osmanî idi ve Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın, bir bakışı ile velayete girdi. İmam, niçin Zuheyre o şekilde baktı? Aşura: Cennet ile Cehennemin Yol Ayrımı konulu 2. dersimizde Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın, Hürr b. Yezid Er Riyahi'yi bir bakışı ile nasıl mutlak zillettin ve mutlak esaretin zincirlerinden azad ettiğini işlemiştik. Hürr b. Yezid Er Riyahi’nin olayının kat ve kat daha fazlası ise Zuheyr de vuku buldu. Zuheyr, Hz. Emirelmüminin Ali b. Ebu Talib (a.s)'ı, Osman b. Affan'ın katili biliyordu; İmam Ali (a.s )'ın evlatlarını da bu katlin ortağı biliyordu. Zuheyr, Osman b. Affanın katillerinin peşindeydi. Bilahare kader, Zuheyri getirdi ve Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s) ile aynı yolda yürüttü. Zuheyr, Mekkeden kufeye doğru hareket ediyordu ama konaklama yerlerinde çadırlarını kuracağı zaman, çadırlarını Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın çadırlarından mesafeli/aralıklı kurduruyordu. Hz Eba Ebdillah El Huseyn(a.s) bir yere geldiler ve bir elçi görevlendirerek şöyle buyurdular: "Gidin ve Zuheyr'i çağırın!"
Zuheyr, zengin birisi idi; köleleri ve kendisine müstakil kervanı vardı. İmamın elçisi, Zuheyr'in yanına gittiği zaman, Zuheyr ailesi ile birlikte yemek yiyorlardı. Ravi naklediyor ki: Zuheyr, lokmasını almıştı ve ağzına götürmek üzereydi. Kasid (elçi), seslendi: "Esselamu aleyke Ya Zuheyr!" Zuheyr, cevap verdi: "Ve Aleykes selam!" Zuheyr, lokmasını henüz ağzına koymamıştı, selam verdi ve bekledi. Hz. İmam Hüseyin (a.s)'ın elçisi içeri girdi ve şöyle dedi: Ey Zuheyr! Zehra (s.a)'nın oğlu seni emrediyor! Eba Ebdillah seni emrediyor! Zuheyr bunu duyunca irkildi kaldı. Zuheyr'in hanımı, Zuheyre dönerek şöyle söyledi: Ey Zuheyr! Zehra'nın oğlu seni çağırıyor. Zehra'nın oğlunun sözü yere mi düşecek? Zuheyr'in lokması yere düştü. İntikam peşinde olan Zuheyr, Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın çadırına gitti. Bazı tarihçiler diyorlar ki: İmam Hüseyin (a.s), Zuheyr ile uzun uzun konuştu. Ama bunu bilin! İmam, Zuheyr ile tek bir kelime dahi konuşmadı. Sadece Zuheyrin gözleri, Hz. Eba Ebdillah El Hüseyin (a.s)'ın gözlerinin içine baktı. Allahu Tebareke ve Teala bir lütuf buyurdu ve Zuheyr, artık Hüseyinî oldu.
Zuheyr, Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'ın ashabına katıldı. Zuheyr, Kerbela'da yere düşmüştü. İmam Hüseyin (a.s), Zuheyr'in başını mübarek dizlerinin üzerine aldı ve Züheyr, İmam'a arz etti: Ya Eba Ebdillah! Zannetme ki Zuheyr pişmandır. Zannetme ki Zuheyr bir şeylerin hasreti içindedir. Ya Eba Ebdillah El Hüseyin! Annen Zehra'ya andolsun ki eğer dünya hayatı ölümsüz olsaydı, ben ölümsüzlüğü seçmezdim; ben, yine senin yanında ölmeyi seçerdim.
AŞK BUDUR! MUHABBET BUDUR! KABULLENMEK BUDUR! İMAMA BAĞLI OLMAK BUDUR! İMAMI TASDİK ETMEK BUDUR! İMAMIN İŞİNİ YAPMAK BUDUR! İMAMIN YÜKÜNÜ OMUZLAMAK BUDUR!
Kerbela Şehitleri bunlardır ve bu şehitlerin biri emsali daha yoktur! Tarih boyunca bu şehitler gibi başka şehitler yoktur. Kıyamet gününde bu şehitlerde dahil olmak üzere bütün şehitler Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın makamına gıpta edecekler. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın makamını bu şekilde gıptalandıran şey nedir? Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ı bu makama ulaştıran şey nedir? Biliyor musunuz?
Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)
Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ı bu makama ulaştıran şey: Hz. İmam Hüseyin (a.s)'ın velayetinden tam manası ile mutenneim olmasıdır. Bunu bilin ki: "Bizler, Ehlibeytin yanından dahi geçmemişiz. Bizler, Ehlibeyt'in nimetinden mutenneim olduğumuzu yalnızca zannediyoruz. Bizler, Ehlibeyt'in sofrasından yiyip içtiğimizi yalnızca zannediyoruz ama şu ana kadar bize ulaşan şeylerin tamamı Ehlibeyt'in gölgesinin gölgesidir."
Hz Ebelfezl Abbas (a.s)'ı bu makama ulaştıran şey: Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın, Veliyullah'ın, Hüccetullah'ın yani Hz. Eba Ebdillah El Hüseyin (a.s)'ın velayetinden tam manası ile muteneim (nimetlenmiş/rızıklanmış) olmasıdır. Bu rızık insanı Masum İmamların haricinde, Enbiyaullah'ın bile önüne geçiriyor. Hz. Abbas'ın adının, İmam Hüseyin (a.s)'ın adının yanına yazılması sıradan bir olay değildir. Abbas (a.s)'ın adının, İmam Hüseyin (a.s)'ın adının yanına yazılması demek ne demektir? Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) adının, Allah'ın kurbunda (Allah'ın arşında), Allah'ın kapısına yazılması demektir. Tabiri caiz ise Allah, Abbas'ın adını kapısının eşiğine yazmıştır. Allah, Abbas'ın adını, Hz. Muhammed (s.a.a)'in, İmam Ali (a.s)'ın, Hz. Zehra (s.a)'nın, İmam Hasan (a.s)'ın ve İmam Hüseyin (a.s)'ın adının yanına yazmıştır.
Allahu Tebareke ve Teala Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın adını neden kapısının eşiğine yazmıştır? Çünkü Hz. Ebelfezl Abbas (a.s), Hz. Eba Ebdillah El Hüseyin (a.s)'ın velayetinin içine girebilmişti ve Hz. Eba Ebdillah El Hüseyin (a.s)'ın velayetini idrak etmişti. O gün ki insanların tamamının, tarih boyunca olan bütün şehitlerin, kıyam-ı kıyamete kadar Masum İmamların haricinde olan bütün şehitlerin içerisinde, tam manası ile eksiksiz ve kusursuz bir şekilde Eimme-i Ethar (a.s)'ın velayetinin içerisine girebilen yegane kişi Hz. Kameri Ben-i Haşim Ebelfezl Abbas (a.s)'dır. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın bir benzeri daha yoktur. Peygamberlerin oğullarının hiçbiri, Vasi oğullarının hiçbiri, Mukarreb meleklerin hiçbiri, Mustevcebud da've olabilen kişilerin hiçbiri, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın makamı gibi bir makama ulaşamamışlardır. İmam Hüseyin (a.s)'a ulaşmanın manası budur! İmam'ın kurbunda (yakınında) olmak budur! İmam ile birlikte olmak; İmam'ın yanında olmak budur!
Ben size diyorum ki: "İmam ile dost olun; barışık olun; düşman olmayın! Ben size bunları derken, bundan bahsediyorum. Hiçbirimiz İmam ile barışık olduğumuzu iddia edemeyiz. İmam ile barışık isek alameti nerededir? Barışık olmanın nişanesi nerededir? İmamın velayetini kabul etmenşn nişanesi nerededir? Velayeti, kabul ettiğinizi diliniz ile söylemenizden bahsetmiyorum! Herkes dili ile velayeti kabul ettiğini söylüyor. Hatta 1, 2 ve 3 numaralı taşlar bile Hz. Ali b. Ebu Talib (a.s)'ın velayetini kabul ettiklerini dilleri ile söylüyorlardı. Beni Ümeyye bile (Allah'ın laneti onların üzerine olsun) Ali b. Ebu Talib (a.s)'ın velayetini inkar etmiyorlardı! Bizler, Beni Ümeyye'ye Münkiri Velayet (velayeti inkar edenler) demiyoruz çünkü inkar etmiyorlardı; bizler, Beni Ümeyyeye Gasıbi Velayet (Velayet makamını gasp edenler) diyoruz! Eğer bizlerde İmamlar'ın emirlerine amel etmiyorsak bizlerde kendi çapımızda Gasıbi Velayetiz. Hiçbir kimsenin kendisini cehenneme atmaya hakkı yoktur! Hiç kimse, "Ben hürrüm ve demokratım" diyemez! Hiçbir kimsenin, ben liberalim; onu seçerim; bunu beğenirim; bunu yaparım demeye hakkı yoktur! Sen Müslümansan beğenemezsin! Müslümanın böyle bir hakkı yoktur! Ama eğer Müslüman değilsen ve kâfir isen zaten bizim de senin ile işimiz yoktur. Adını Ali b. Ebu Talib (a.s)'ın Şiası (taraftarı) koyan kişinin, velayetin dışında gezmeye hakkı yoktur! Allah'ın İlahlığını kabul eden kişinin, Ali b. Ebu Talib (a.s)'ın velayetinin dışında gezmeye hakkı yoktur! Sen, Velayetin içine girmeye mecbursun çünkü sen mexlugsun (yaratılmışsın); sen xalig (yaratıcı) değilsin ki muhtariyetin olsun! Senin muhtariyyetin yoktur! Allah'ın ilahlığını kabullenmek demek; Allah vardır demek; Resulü haktır demek; Kur'an kitabımdır demek; Allah'ın arzında yaşamayı kabullenmek demektir.
Bu sebepten dolayı İmam Hüseyin (a.s) buyurdular ki: "Allah'ın arzından çık, ne yaparsan yap!"
İmam Hüseyin (a.s)'ın bu buyruğunun manası şöyledir: Sen, Allah'ın arzında yaşadığın müddetçe senin, istediğini yapabilmek gibi bir hakkın yoktur! Sen,Allah'ın arzında isen, Ali b. Ebu Talib (a.s)'ın velayeti dışında yaşamak gibi bir hakkın yoktur! Hiç kimsenin, "Bu can benimdir; hesabını verecek olan benim!" gibi cümleler kurmaya hakkı yoktur. Senin işlemiş olduğun günahlardan dolayı, Hz. Zehra (s.a)'in masumluğu ilan edilmemiş olan evlatlarının, zecr ve karanlık çekme mecburiyetleri yoktur. Senin böyle bir hakkın yoktur!
Senin, bütün insanları karanlığa dökmeye hakkın yoktur! Senin, çirkef hayat yaşamaya hakkın yoktur! Senin cahil bir hayat yaşayarak benim çocuğumun cahil kalmasına sebep olmaya hakkın yoktur! Senin, karınının başı açık gezdirerek benim kızıma kötü örnek olamaya hakkın yoktur! Senin, İmam'ın ekoli ile harb etmeye hakkın yoktur! Senin, mektebini bilmeme gibi bir hakkın yoktur!
Öğreneceksin!
Ya bu mekteptensiz (Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)’ın mektebindensiz); ya da değilsiniz!
Bizler, İlahi imtihanı geçmek için yaratıldık!
Yaratıldığımız ilk günden beri imtihan içerisindeyiz, doğuşumuz imtihandır; kundaklanmamız imtihandır; ağlamamız imtihandır; yemek yememiz imtihandır; emeklememiz imtihandır; yürümemiz imtihandır; taa ki nefes vereceğimiz âna kadar yaşadığımız her şey imtihandır! Hatta can verirken nasıl uzanmak istediğimiz dahi imtihandır. Bu imtihanların tamamından geçebilmemiz için tek bir şart vardır, bu şart: Ali b. Ebu Talib (a.s)'ın velayetine teslim olma şartıdır.
Peygamberin oğlu, Allahın dininin Mübelliği Hz. İmam Caferi Sadık (a.s), Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın velayete nasıl teslim olduklarını beyan buyuruyorlar. Allahu Tebareke ve Teala, İmam Cafer-i Sadık (a.s)'a buyurdular ki: "Abbas'a ziyaretname yaz!" Masum İmam, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'a ziyaretname yazıyor. İmam İmam Cafer-i Sadık (a.s) bu ziyaretnamede, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın kim olduğunu açıklıyor. İmam bu ziyaretnamede, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ı velayete ulaştıran ve velayetten nimetlendiren özelliğini açıklıyor.
İmam Cafer Sadık (a.s) bu ziyaretnamede, Hz Ebelfezl Abbas (a.s) hakkında şöyle buyuruyor: "Eşhedü enneke, lem tehin ve la tenkul..."
İmam Cafer Sadık (a.s), Allahu Tebareke ve Teala'nın buyruğu üzerine Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) için yazmış olduğu ziyaret nâmede şöyle buyuruyorlar: Eşhedü enneke: Şehadet ediyorum ki Sen, Lem tehin: "Sen vazifeni yapmada (lem tehin), saniye kadarı geç kalmadın." Sen, vazife ile karşı karşıya geldiğin zaman; vazifen, sana iblağ edildiği zaman; sen, vazifeni gördüğün zaman; vazifen sana söylendiği zaman, ama demedin. Sen, vazifeni gördüğün zaman, ayakkabının olup olmamasına bakmadın. Kılıcın var mıdır; yok mudur? bakmadın. Vazifen düşman ordusunun içine girmekti; sen, kılıcının bile olup olmamasına bakmadın. Hüseyin dedi: "Ebelfezl! Düşmana, git!" Sen kılıcının var mıdır, yok mudur diye bakmadın. Sen: "Ya Eba Ebdillah! Kılıcım vardır; ya da yoktur." demedin. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s), o kadınların ve çocukların susuz olduğunu görmesine rağmen bunu neden İmam Hüseyin (a.s)'a söylemedi: Neden; "Ya Eba Ebdillah! Kadınlar ve çocuklar susuzdur." demedi. Biz böyle bir durumda olsaydık perdeyi yırtar mıydık? Yırtardık! Karşımızdaki kişi, Hz. Zehra (s.a)'nın oğlu Hüseyin b. Ali (a.s) dahi olsaydı, biz perdeyi yırtardık. Neden? Çünkü biz görev adamı değiliz; biz, İmam'a teklif tayin ederiz. Biz imamın boynuna vazife koyarız. Oysaki bizler, İmam Hüseyin (a.s)'dan teklif alması gereken kişileriz; bizim vazifemiz, İmam'dan emir almaktır.
İmam Cafer-i Sadık (a.s) buyuruyor ki: "Ey Amcam Abbas! Ben şehadet ediyorum ki sen, Allahu Tebareke ve Teala'nın Hüccetine karşı yapman gereken vazifede bir ân dahi gecikmedin." Bu, bir şeydir; ama bu bile bir şey değildir. Ya Ebelfezl Abbas! Sen başka bir şey daha yaptın. Ve lem tenkul: "Başkalarının önüne koşarak geçtin; yarış yaptın." İmam'a cevap veren (Lebbeyk diyen) fazla kişi yoktu ama o cevap verenlerin bile hiçbirisi senin tozuna dahi ulaşamadılar!
"Ve lem tenkul" yani İmam Cafer-i Sadık (a.s) buyuruyor ki: Ey Amcam Abbas! Sen, başka kimselerin; hatta kendi öz çocuklarının; hatta İmam'ın öz çocuklarının bile İmam'ın yükünü omuzlamasını beklemedin; kendin üstlendin hem de öyle bir üstlendin ki yarış edercesine. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) buydu! Eğer bizde bu inanç olacak olursa, muhakkak olarak (kesinlikle) oraya ulaşacağız. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın özellikleri bu ziyaretnamede, Hz. İmam Cafer-i Sadık (a.s) tarafından beyan buyrulmuştur. Bunun için bu ziyaretnameye dikkat edin!
İmam Cafer-i Sadık (a.s) devamında şöyle buyuruyorlar:
Eşhedu leke bitteslim:
Şehadet ederim ki sen tam manası ile teslim idin.
Teslim olmak neydi ise sen, o idin. Teslim olmak sana bir vazife değildi; sen kendin teslim olmuştun. "Vettesdiki; velvefai; vennasiheti lihelefin'nebiyyi sallallahu aleyhi ve alihil mursel" Hazreti İmam Cafer-i Sadık (a.s), Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) hakkında 4 özellik zikredip, buyuruyorlar. Öncelikle bunu bilin ki, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ı, Ebelfezl Abbas (a.s) yapan şey, bu 4 özelliğin kendisinde sırasıyla muhakkak olması idi. Bu bizim için de böyledir. Bu aynı zamanda bizim içinde böyledir Hz. Ebelfezl Abbas (a.s), bu 4 özelliğe sahipti ama sormamız gereken bir soru var: İmam Cafer-i Sadık (a.s) bunu niye beyan buyuruyorlar? Hz. Ebelfezl Abbas (a.s), şehit olduktan sonra bunların beyan buyurulmasının Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'a katacak neyi vardır?
İmam Cafer-i Sadık (a.s)'ın, Hz. Abbas'ın şehadetinden sonra, bunları beyan buyurmasının sebebi: "BİZLERİZ!"
Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) öyle bir mekanda öyle bir makamdadır ki: "Allahu Tebareke ve Teala'nın bizzat kendisi, Hz. Abbas (a.s)'ı selamlıyor!" Hz. Abbas (a.s)'ın şahıslar tarafından selamlanmaya ihtiyacı yoktur. Meleklerin, Hz. Abbas (a.s)'ı selamlaması şart değildir. Benim ile senin, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ı selamlaması şart değildir. Şart değildir demek: Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın bunlara ihtiyacı yok demektir. . Çünkü Allahu Tebareke ve Teala bizzat kendisi Abbas'a buyuruyor: اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِاللهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنائِكَ Esselamu aleyke Ya Eba Ebdillah ve elel ervahilleti hellet bi finaik! Ya Eba Ebdillah! Sana ve ruhlarını sana feda edenlere selam olsun! Bizim günahkar ağızlarımızdan çıkan selam oraya ulaşmıyor ki bizler: "Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'a faydası vardır" diyelim. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s), bizim ölülerimiz gibi değildir ki biz, onları kurtarmak için Kur'an okuyalım; namaz kılalım; ayet okuyalım; zikir edelim. Biz, Ehlibeytin haremlerini ziyaret ediyoruz; namaz kılıp onlara hediye ediyoruz ama biz bunları, onlara bir şey katmak için yapmıyoruz; bizler bunları, onlardan bir şey almak için yapıyoruz. Biz Kerbela'ya İmam Hüseyin (a.s)'dan bir şey almak için gidiyoruz. Biz kum şehrine, Hz. Fatime-i Masume (s.a)'in haremine gidip; o haremin duvarındaki tozu öpüyoruz çünkü bize bir şey versinler istiyoruz. Sayılan bu özelliklerin hepsinin sırası ile gerçekleşmesi gerekir: 1-Teslimiyet, 2-Tasdikiyet, 3-Vefa, 4-Nasihat ehli olma. Bu özelliklerin, bizlerde sırasıyla vakı olması lazımdır. Hem bizde vakı olması lazım; hem de buradaki maksat ki Kamer-i Ben-î Haşim Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'dır; Hz. Abbas (a.s)'da da sırasıyla vuku bulması gerekirdi. Bu özelliklerin ilki: "Vetteslim" Veliyyullah'a teslim olmaktır. Evvela bunu diyelim: Veliyullah'a teslim olmayan kişi Veliyullah'a iman etmemiştir. Teslimiyyetin manasını biz burada özet olarak açıklayacağız; herkesin kendi kapasitesi ölçüsünde, bu manayı kendisinde yaşatması gerekir. Bizler, Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın teslim olduğu vecih ile teslim olmayacak olursak; bu bizim İmam'ı kabul etmediğimiz anlamına gelmektedir. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın teslim olduğu vecih ile İmam'a teslim olmamanın manası: "İmam'ı kabul etmemektir." Hz. Ebelfezl Abbas (a.s) gibi teslim olmamanın başka bir manası yoktur. Teslim olmamanın manası budur! İmam'ı kabul etmenin; Veliyyullah'ı kabul etmenin; Resulullah'ı kabul etmenin dolayısıyla Allah'ın Vahdaniyetini ve İlahlığını kabul etmenin yegâne yolu: Veliyullah'a teslim olmaktır. Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın da teslimiyyeti bu şekilde idi. Kendimize bir bakalım; bu teslimiyyet bizde var mıdır? Eğer bu teslimiyyet bizde yoksa bile en azından şuna bakalım: Bizler, bu teslimiyyetin peşinde miyiz yoksa bahanelerin mi arkasına sığınıyoruz?
Birisi bana dedi: "Bıyığın kalın." Diğeri bana dedi: "Senin gözün, eğridir!" Bizler de böyle bahaneler arıyoruz muyuz? Arıyorsanız şunu bilin: "Sen muhtaç birisin." Senin bahane üretme hakkın yoktur. Eğer sen aç isen yemek yiyeceksin. Bu durumda senin kepçeyi tutanla, yemeği dağıtanla işin olamaz? Sen bunu biliyorsun ki sen yemek yemezsen öleceksin ve kendini de öldüremezsin! Kepçenin kimin elinde olduğu seni ilgilendirmez? Sen, öyle bir yerde değilsin ki senin seçme hakkın olsun! Sen, kendine sınır belirleyemezsin! Ben, bunu yaparım; bunu yapmam diyemezsin! Ben, sizi Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s)'a and veriyorum; Siz getirmiş olduğunuz şehadetin manasını biliyor musunuz? Kelime manasından bahsetmiyorum. Yani siz gerçekten "La İlahe İllallah" ne demektir biliyor musunuz? Sizler, "Allah birdir ve onun ortağı yoktur!" ne anlama geliyor, bilmiyor musunuz? "Muhammed O'nun Resulüdür!" ne demektir; yani Resul olmanın ne anlama geldiğini biliyor musunuz? Hepiniz/Hepimiz diyoruz ki: "İman edin; İman edelim" Siz, İman etmenin ne olduğunu biliyor musunuz? İman etmek gerçekten nedir? Siz şehadet getirdiğinizde neyi seçtiğinizi biliyor musunuz? "Muhammed Resulullah'tır!" demek, ne anlama geliyor biliyor musunuz? Allah, bize papağan gibi tekrar etmeyi emretmemiştir! Hz. Ebelfezl Abbas (a.s)'ın teslimiyyeti şöyle idi: İmam Abbas; Celal Abbas (aleyhi ve âlâhu tehiyyetu vesselamur-Rahman) kendisini bütün aidiyyetlerden kurtarmıştı; artık Abbas diye bir vücud yoktu. Cisim Abbasdı; konuşan dil Abbas'ın diliydi; o dilin eti, Abbas'ın diline ait olan etti; o ayaklar Hz. Kameri Beni Haşim (a.s)'ın fiziki ayağı idi ama Hz. Abbas (a.s) da aidiyet diye bir şey yoktu. Hz. Eba Ebdillah El Huseyn (a.s), bir vücutta tecelli etmişti ve Abbas şeklinde konuşuyordu.
Teslimiyyetin manası: 1- Aidiyyetlerden kurtulmaktır. 2-Nefsi egoların, taleplerin ve teşviklerin tamamını ayaklar altına almaktır. Ama sen hala mal, mülk, ev ve araba sevgisinden kopamamışsan "Allah, senin kalbine Hüseyin b. Ali (a.s)'ı koymaz." Allah senin kalbin gibi bir kalbe İmam Hüseyin'i ve İmam Hüseyin'in sevgisini ve koymaz. Şuna inanın! Allah'a inancınız varsa şuna inanın: "Bizim tanımış olduğumuz Hüseyin b. Ali (a.s), Hz. İmam Hüseyin b. Ali (a.s)'a ihanettir!" Bizim tasavvur etmiş olduğumuz Hüseyin, Allah'ın yeryüzündeki hak halifesi olan Hüseyin değildir! Bunu bilin ki: "HÜSEYİN NURULLAH'TIR!!!" Sorum şudur: "Allah, nurunu çirkefin içine koyar mı?"
Hüseyin, Allah'ın kelamıdır! Hüseyin, Allah'ın sözüdür! Hüseyin, Allah'ın iradesidir! İmam Hüseyin (a.s), Allah'ın ayetlerinin konuşan ve konuşturan; yapan ve yaptıran halidir. Hüseyin, Allah'ın iradesinin yürüyen halidir. Hüseyin, Allah'ın iradesinin seven halidir. Hüseyin, Allah'ın buğzunun tecelligahıdır. Hüseyin, Allah'ın hükmünün icra şeklidir. Hz. Eba Ebdillah El Hüseyin (a.s) budur!
Allahu Tebareke ve Teala, bu Hüseyin'i getirip bizim kalbimize koyar mı? Biz bu halimizle bin tane puta tapıyoruz. Vallahi! Billahi! Tillahi! Huseyn'in Rabbine and olsun ki! Biz bu hâlde isek puta tapıyoruz. Huseyn'in mektebi bugün öldürülüyor. Evvela bunu söyleyeyim ki; Hüseyin'in Mektebinin yaşamasının, Hüseyin'e hiçbir faydası yoktur; Allah'a ise hiç mi hiç faydası yoktur! Allahu Tebareke ve Teala Hüseyin'i gönderdi ki, bizler kurtulabilelim. İmam Hüseyin (a.s) şehit oldu ki bizler kurtulabilelim. Bugün Hüseyin'in Mektebi öldürülüyor. Sizler ise şunu çok iyi biliyorsunuz: "Hüseyin'in Mektebi olmazsa, siz de yoksunuz! Bunu iyi dinleyin ve idrak edin: Allah'a andolsun ki! Bu memlekette, kendisini Ehlibeyt mektebine ait gören ne kadar kişi varsa hepiniz Ehlibeyt'ten 1000 defa dahi yüz çevirseniz (hatta gibi Yahudi dahi olsanız) karşınızdaki mektep sizi kabul etmeyecektir. Siz onlara gidip: "Bizim Ali ile, Hasan ile, Hüseyin ile, Fatime ve evlatları ile işimiz yoktur!" deseniz bile; onlar sizi kabul etmeyecekler!" Siz, kendinizi onlara kabul ettirmek için Anıtkabir'de meddahlık dahi yapacak olsanız; onlar sizi kabul etmeyecekler. Siz gidip düğünde dansöz bile oynatsanız onlar sizi kabul etmeyecekler. Hüseyin'in Mektebi budur! Biz, Hüseyin'in mektebine mecburuz! Biz adam olabilmek için Hüseyin'e ve mektebine mecburuz! Siz, gidip farklı bir mektepten olmaya çalışsanız bile, o karşı mektep sizi kabul etmeyecek! Onların size diyecekleri en hoş söz: "Sen ancak bizim kölemiz olabilirsin çünkü senin, dedenin dedesinin dedesinin dedesi Hüseyin b. Ali'nin muhibbiydi ve sende de DNA kalıntısı olabilir bu sebepten dolayı sen ancak bize köle olabilirsin" olacaktır. Yahudi zihniyetleri ile size bunu diyecekler. Şimdi size bir soru soracağım; eğer gerçekten bir mezhebiniz varsa mezhebinizin hakkı için doğruyu söyleyin; eğer gerçekten bir Allah'a inanıyorsanız inandığınız Allah için doğruyu söyleyin: Hüseyin'in mektebi şurada duruyor; diğer tarafta da sizin oğlunuz bir iş yapacak, bu durumda siz Hüseyin'e mi gider misiniz? Yoksa Hüseyin'i yalnız bırakıp çocuğunuzun o işiyle mi meşgul olursun? Vallahi! Siz bu halde iken derseniz ki: "Biz Hüseyin'in yanına gideriz, yalan konuşmuş olursunuz." Biz, bu halimiz ile ancak Hüseyin'e sadaka veririz! Bizim Şam ehlinden ne farkımız var? Şam ehlinden bir farkımız var mı? Hz. İmam Hüseyin (a.s)'ın 3 yaşındaki kızı Hz Rugeyye (s.a) şehit olduğu zaman, Hz. Ümmü Gülsüm bint-i Ali (s.a), kendisini Hz. Rugeyye (s.a)'in mezarının üzerine atmıştı ve çok ağlıyordu. Hz. Ümmü Gülsüm (s.a), Hz. Rugeyye (s.a)'in mezarının üzerinden kalkmıyordu. Hz. Zeynep (s.a) ne yaptıysa da bacısını, Hz. Rugayye (s.a)'in mezarının üzerinden kaldıramadı; Hz. Ümmü Gülsüm (s.a), o Mezar-ı Şerifin üzerinden kalkmıyordu.
Hz. Zeyneb-i Kübra (s.a) buyurdu: Bacım! Ne oldu ki, sen Rugeyyen'in mezarına böyle yapıştın ve kalkmıyorsun? Hz. Ümmü Gülsüm (s.a) dedi: Bacı! Şam'a girdiğimiz zaman, Rugeyye benim bağrımı yaktı! Hz Zeynep dedi: Bacı ne oldu? Rugeyye sana ne dedi? Hz. Ümmü Gülsüm (s.a) dedi: Şam'a girdiğimiz zaman Rugeyye benim yanıma geldi. Bizi seyretmek için gelen cemaatin içindeki çocukların elinde ekmek vardı. Rugeyye bana dedi ki: Emme (Hala) Vallahi, ben açım! Kendinize iyi tartın ve düşünün! Şam ehli ile aranızda bir fark var mı? Biz kalkıp İmam Hüseyin (a.s)'ın kızına sadaka veriyoruz. Biz gerçekten İmam Hüseyin (a.s)'ın mektebinin içinde miyiz? Biz bu halimiz ile mi Velayetten beklenti içindeyiz? Biz bu halimiz ile mi Abbas b. Ali olmayı bekliyoruz? Bizim varımız, yoğumuz; her şeyimiz, Rugeyyedir. Nefesimiz Rügeyyenindir. Biz kimiz? Biz neyin krallığını yapmaya çalışıyoruz?