İçindekiler
Aşura ; Onuncu gün anlamına gelir. Muharrem ayının onuncu günüdür. Şehitlerin Efendisi İmam Hüseyin’in (a.s), Ehlibeyt’inin ve Yarenlerinin şehadet günüdür.
Aşura , İmam Hüseyin’in (a.s) 10 Muharrem’de şehadete ermesinden dolayı en büyük matem günü sayılmaktadır.
Zira bu günde Peygamberin Ehlibeytine büyük zulümler reva görülmüş ve bundan dolayı İslam düşmanları, bugünü bayram ve sevinç günü saymışlardır. Ancak Ehlibeyt dostları bugünü yas günü olarak görür, Kerbela’da katledilen İslam kahramanlarının şehadetlerini gözyaşlarıylave eza meclisleri ile yâd ederler.
İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur:
“Aşura öyle bir gündür ki Hüseyin, yarenleri arasında öldürülmüş, yere düşmüştü. Yarenleri de onun etrafında yere düşmüşlerdi ve bedenleri çıplaktı.”
İmam Rıza (a.s) da şöyle buyurmuştur:
“Kim Aşura’yı kendine musibet ve ağlama günü edinirse, Allah da kıyamet gününü ona sevinç ve mutluluk günü kılar.”
Ziyaret-i Aşura adlı ziyaretnamede
Emevilerin bugünü kutladıkları ve bayram ilan ettikleri açıkça belirtilmiştir. Nitekim sözü edilen ziyaretnamede şöyle geçer:
“Allah’ım, bugün öyle bir gündür ki ümeyye oğulları ve ciğer yiyen Hinde’nin çocukları bugünü kutladılar…”
Masum imamlar bugünün anısını canlı tutar, matem meclisleri hazırlar ve İmam Hüseyin’e (a.s) ağlarlardı.
İmam Hüseyin’i (a.s) ziyaret eder, halkı da ziyarete teşvik ederlerdi. Aşura, onların hüzün (matem) günüydü. Aşura gününde eğlenmemek, çalışmamak, yas tutup ağlamak, öğle vaktine kadar bir şey yiyip içmemek, ev için bir şey biriktirmemek ve yas hâlinde olmak, başlıca müstahap (sevap) amellerdendir.
Emevîler ve Abbasîler döneminde geniş bir şekilde matem meclisleri düzenlemeye resmî olarak izin verilmiyordu. Ancak Şiiler fırsat bulduğu her yerde, Aşura gününde, teşkilatlı bir şekilde yas merasimleri düzenleniyordu.
Tarihçilerin yazdığı üzere
Muizzu’d-Devle ed-Deylemî, Bağdat’ta İmam Hüseyin (a.s) için matem merasimi düzenlenmesini zorunlu kılarak Aşura günleri pazarların kapatılmasını, işlerin tatil edilmesini, hiçbir aşçının yemek pişirmemesini ve kadınların siyah giyinmiş bir halde dışarı çıkıp yas tutmalarını istemişti.
Bu durum yıllarca devam etti ve kimse buna engel olamadı. Çünkü o dönemde hükümet, Şii hükümeti idi. Aşura, asırlardır hak ile batıl arasında bir hesaplaşma ve din yolunda candan geçme. Fedakarlık sergileme günü olarak bilinen bir gündür.
İmam Hüseyin (a.s), böyle bir günde az sayıdaki imanlı, izzetli ve onurlu yarenleriyle Yezid’in taş kalpli, dinsiz ve zalim ordusuna karşı kıyam etmiş. Kerbela’yı Allah âşıklarının kalplerinde her zaman yaşayacak bir meşale kılmıştı. Her he kadar bir günle sınırlı olsa da… Aşura’nın bıraktığı etkiler kıyamete kadar sürecektir.
EHLİBEYT DOSTLARI BUGÜNÜ NASIL GEÇİRİR?
Bugün, kalplerin derinliklerinde öyle derin izler bırakmıştır. Ki, her yıl Muharrem ayının ilk on günü, özellikle de Aşura günü. Tüm Ehlibeyt dostları için hürriyet abidesi, şehadet ve cihat ekoli hâline gelmiş. İmam Hüseyin’e (a.s) karşı büyük bir sevgi seli oluşmasına vesile olmuştur. Öyle ki, bu büyük insanlara karşı duyulan sevgi, sadece şiilerle sınırlı kalmamış. Diğer fırkalara, hatta gayri müslimlere dahi sirayet etmiştir. Aşura, Peygamber efendimizin (s.a.a) “Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim” hadisinin tecellisi olmuş. İslam dini, şehitlerin Efendisi’nin kanıyla yeniden canlanmıştır.
İmam Hüseyin (a.s), Kufelilerin daveti üzerine, Yezidi hükümeti istemeyen duyarlı insanlara ulaşmak ve onların önderliğini üstlenmek üzere Mekke’den Kufe’ye doğru yola çıktığında, henüz Kufe’ye varmadan Kerbela’da, İbn-i Ziyad’ın ordusu tarafından kuşatıldı. Zillete boyun eğmeyip zalim hükümete biat etmeyince Kufe ordusu onunla savaştı.
İmam Hüseyin (a.s) ve yarenleri, Aşura günü, susuz bir şekilde ve büyük bir yiğitlikle sonuna kadar savaşarak şehit oldular. Bu nur kafilesinden geride kalanlar, zalimler tarafından esir edilerek Kufe’ye götürüldü.
Yetmiş iki Mümin Mücahid, insanlık tarihinin en büyük yiğitliğini sergileyerek al kanlarıyla kendilerini tarihe ve faziletli insanların vicdanlarna nakşettiler, davalarını ebedî kıldılar.
KISACASI AŞURA GÜNÜ;
Namazda şehadetin, şehadette namazın bir kez daha infilakıdır.
Batılın helak yurdunda Hakk’ın sonsuzlaştırılmasıdır.
Toplumların uğrak yerlerinde Hüseyniyelerin kızıl feryadıdır.
Tarih boyunca mazlumların haykıra geldiği gür sesidir.
Sığınağı olmayan kimselerin başlarına çekilen insanlığa ait şefkat elidir.
Adaletsizliğin ve karanlığın kol gezdiği asayişsiz dünyada hamasetle insanlığın üzerine örülen kızıl bir çatıdır.
Beşeriyet mahkemesinde adalet isteyenlerin çarpan kalbidir.
Yüksek seslerle yemyeşil vadilerde yankılanan zafer çığlıklarıdır.
Hayat okyanusunda denizler yaratan susuzluktur.
Özgürlük vaat eden esaretin omuzlarına yüklenen büyük bir risalettir.
Aşura, namaz kılanların yüz akı, Müslümanların onurudur.
Asura Kabe’nin esası, kıblenin temeli, ümmetin direği, Kurân’ın hayatı, namazın ruhu, haccın bekası, Safa ve Merve’nin ihlası, Meşar ve Mina’nın can damarıdır.
Aşura, İslam’ın insanlığa ve tarihe hediyesidir..