İçindekiler
Hz Fatıma ’tül Zehra (s.a)’ nın şehadeti olayında; İmam Ali (a.s) olay karşısında Ömer İbn Hattab’a çok sert tepki göstermiştir.
Müminlerin Emiri İmam Ali (a.s), ilk aşamada bunların eşi Hz Fatıma ’yı şehid etme niyetleri olduklarını görünce onlara oldukça sert tepki göstermiştir. O sırada Ömer’in yüz ve suratına yumrukla vurarak onu yere çarpmıştır… ancak Peygamber efendimizin (s.a.a) emirleri doğrultusunda daha ileri gitmeyerek sabır göstermiş ve Ömer b. Hattab’ı orada bırakmıştır. Burada saldıranlara bunu açıklamak istemiştir ki eğer ben sabır ve tahammül etmeye emir olunmamış olsaydım ve Allah’ın isteği bu yönde olmuş olmasaydı, hiç kimse böyle bir düşünceyi zihninden bile geçiremezdi. Ama Hz. Ali her zaman olduğu gibi burada
da Allah’ın emirleri doğrultusunda hareket etmiştir.
Hz. Ali’nin (a.s) halis yarenlerinden olan “Suleym İbn Kays” bu konu
hakkında kendi kitabında şöyle yazmaktadır:
Ömer, ateş isteyerek onunla evi tutuşturdu. Sonra kapıya yüklenerek onu açtı ve içeri girdi! Hz. Fatıma (s.a) Ömer’in tarafına gelerek “Ey Babacığım! Ey Resulallah! Diye feryat etti. Ömer kılıcını kınında olduğu bir şekilde kaldırarak Hz Fatıma ’nın yanına (kaburgasına) vurdu. Hz Fatıma feryat ederek “Ey babacığım!” diye bağırdı. Bu sırada Ömer kamçısını çıkararak Hz. Fatıma’nın koluna vurdu. Hz Fatıma ‘Ey Resulallah! Ömer ve Ebu Bekir senin geride bıraktığına ne kadar da kötü davranıyor’ diye feryat etti.
Bu sırada Hz. Ali (a.s) yerinden sıçrayarak Ömer’in yakasından tutarak onu hızlı bir şekilde çekerek kaldırıp yere vurdu. Burnuna ve boynuna darbe vurdu. Onu öldürmeyi istedi, ancak Allah Resulünün (s.a.a) sözünü hatırladı ve ona buyurmuş olduğu vasiyet aklına geldi ve şöyle buyurdu: “Ey Suhak’ın oğlu! (Ömer’in babası Hattab’ın annesinin adı) Muhammed’i peygamberlikle şereflendiren Allah’a yemin olsun ki eğer ilahi mukadderat ve peygamberin benimle olan ahitleşmesi olmasaydı, evime giremeyeceğini çok iyi biliyordun.”
KAYNAK:
(Süleym İbn Kays Hilali’nin, ‘ölüm tarihi, 80 hicri’ kitabı, s. 568)
Aynı şekilde ehli sünnetin meşhur müfessiri Alusi, şöyle yazmakta:
Ömer öfkelenerek Ali’nin evininin kapısını yakarak içeri girdi. Hz Fatıma (s.a) Ömer’in tarafına gelerek “Ey Babacığım! Ey Resulallah! Diye feryat etti. Ömer kılıcını kınında olduğu bir şekilde kaldırarak Hz. Fatıma’nın mübarek yanına (kaburgasına) vurdu. Sonra kamçısını çıkararak Hz Fatıma ’nın koluna vurdu. Hz Fatıma “Ey Babacığım!” diye feryat etti. Hz. Ali (a.s) yerinden sıçrayarak Ömer’in yakasından tutarak onu hızlı bir şekilde çekerek kaldırıp yere vurdu. Burnuna ve boynuna vurdu.
KAYNAK:
(Alusi Bağdadi, Allame Ebu’l Fadl Şahabuddin es- Seyyid
Mahmut ‘Ölümü 1270 hicri’ “Ruhu’l Meani fi Tefsiri’l Kur’an el- Azim ves’ sebu’l Mesani, c. 4, s. 124, Daru ihya’u turas el- Arabi, Beyrut)
Alusi, bu rivayeti hiçbir eleştiri ve haşiyeye yer vermeden nakletmiştir.
Bunu bu şekilde açıklaması rivayeti kabul ettiği anlamına gelmektedir.